پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بخش کشاورزی در نوعی رویکرد تاریخی غلط با سرکوب مداوم قیمت ها مواجه هست.سرکوب قیمتی که برای کاهش قیمت دسترسی شهروندان به غذا صورت می گیرد. این در حالی است که می توان با افزایش بهره وری ،کارآمدسازی زنجیره های تولید و رفع حلقه های فرسوده، فرساینده و مفقوده در تولید، ضمن افزایش تولید و افزایش میزان سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و افزایش درآمد کشاورزان، ارزش آفرینی منجر به کاهش هزینه دسترسی به غذا را فراهم نمود. سوال اینجاست که آیا دوستان در خصوص پیامدهای گندم 15 هزار تومانی، فکر کرده اند؟ می دانند که قاچاق و بحث تخصیص گندم به خوراک دام، افزایش خواهد یافت.

جلال محمود زاده عضو کمیسیون کشاورزی مجلس نسبت به وضعیت گندم کشور هشدار داد و گفت: عراق که همسایه ما است گندم را کیلویی ۳۵ الی ۳۶ هزار تومان خریداری می‌کند، اما ما گندم را کیلویی ۱۳ هزار تومان خریداری می‌کردیم. حال وقتی قیمت جو در بازار ۲۰ هزار تومان و قیمت سویا ۲۶ هزار تومان است و همسایه ما گندم را کیلویی ۳۶ هزار تومان خریداری می‌کند، ایا کشاورزی حاضر است گندم را کیلویی ۱۳ هزار تومان به دولت بدهد؟! بنابراین کشاورز، این گندم را یا ذخیره می‌کند و یا به جای جو و کنجاله به دام می‌دهند و یا آن را قاچاق می‌کنند. یعنی اگر بابت قاچاق هر کیلو گندم، ۱۰ هزار تومان هزینه کند، باز هم ۱۰ هزار تومان برای کشاورز باقی می‌ماند. ما این معضلات را به دولت اعلام و به رییس جمهور نامه نوشتیم که وضعیت گندم به وضعیت مرغ دچار می‌شود. یعنی ما در پیک خرید گندم، اگر بر قیمت ۱۳ هزار تومان تاکید کنیم، خرید زیادی نخواهیم داشت و ۷۰ درصد نیاز کشور که رقمی بالغ بر ۱۳ میلیون تن است را باید وارد کنیم.